Je zou kunnen zeggen dat Pim Brascamp altijd bij Wageningen UR heeft gewerkt. Maar dat is natuurlijk niet zo, want hij begon zijn loopbaan in 1972 als promotie-assistent bij Veefokkerij bij de Landbouwhogeschool en Wageningen UR werd pas gevormd in 2001. Hij werkte vervolgens bij het Instituut voor Veeteeltkundig Onderzoek in Zeist en bij het Proefstation voor de Varkenshouderij in Rosmalen. Die laatste twee waren destijds zelfstandige stichtingen maar zijn nu deel van Wageningen Livestock Research, onderdeel van Wageningen UR. Destijds waren de onderzoeksinstituten en proefstations verspreid over het land en nu grotendeels geconcentreerd in Wageningen.

Pim Brascamp was melkveeonderzoeker, varkensonderzoeker, directeur van het proefstation en consulent in algemene dienst voor varkenshouderij. Daarna hoogleraar veefokkerij. Hij was door de carrièreswitches betrokken bij de verzelfstandiging van de landbouwvoorlichting en van de onderzoeksinstituten. Dat laatste bleek een aanloop voor de vorming van Wageningen UR en hij was actief betrokken bij de vorming ervan. In 2001 lid van de directieraad van de Animal Sciences Group. Daarna, vanaf 2004, tot zijn pensioen, Dean of Education. Zijn laatste zelfstandige publicatie was eigenlijk al in 1984. Daarna nog wel vaak co-auteur, maar steeds meer bestuurlijk actief.

Dat bestuurlijke vond hij in de loop van de tijd wel zo interessant, waarvan ook zijn penningmeesterschap en voorzitterschap van de NZV voorbeelden zijn en de organisatie van twee congressen van de EAAP (in 1984 en in 2000). Na zijn pensioen toch weer onderzoek en wetenschappelijk publiceren: honingbijen. Imker, teler, coördinator van een selectieprogramma en onderzoeker, bij zijn oude vakgroep, inmiddels geëvolueerd tot Animal Breeding and Genomics. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Rienk van der Berg is al vele jaren actief NZV-lid. Bij vrijwel alle NZV-activiteiten is Rienk present en geniet hij van de contacten met oude bekenden en met de jongere garde. Rienk werd in 1935 geboren in het Friese Terband, bij Heerenveen. In zijn jonge jaren was werken op de boerderij (melkvee) zijn grootste passie. Hij studeerde Veeteelt aan de Landbouwhogeschool, waar hij in 1961 afstudeerde. Na twee jaar militaire dienst en vijf jaar bij de CLO-controle ‘De Schothorst’ werkte hij bijna dertig jaar bij de Faculteit Diergeneeskunde in Utrecht.

Rienk is heel sportief: hij voltooide maar liefst dertig Elfstedentochten, zowel per schaats (echt + alternatief) als op de fiets (echt). Op latere leeftijd ging hij zich meer toeleggen op fotograferen en foto’s bewerken. Geliefde onderwerpen zijn bergen, beesten (vooral exterieurtoppers) en veefokkerij-geschiedenis. In 2004 werd hij vrijwilliger bij het Nationaal Veeteeltmuseum in Beers (Noord-Brabant).

In 2010 was hij voor de NZV lid van de redactie van de ‘Rommert’, de glossy die werd uitgegeven bij het tachtigjarig bestaan van de vereniging. Hij leverde toen een historisch overzicht van de veeteelt in Nederland en de wereld en stelde, met behulp van zijn contacten bij het Nationaal Veeteeltmuseum, een uitgebreide foto-expositie samen. In 2015 was Rienk lid van de lustrumcommissie van de NZV en ook toen verzorgde hij een mooie expositie, die hij samen met zijn vrouw inrichtte. Rienk is altijd bereid om zich voor de NZV in te zetten en zijn kennis, ervaring en expertise beschikbaar te stellen voor de vereniging. In 2015 werd hij daarom Lid van Verdienste van de NZV.

Martin Verstegen studeerde Dierwetenschappen. Op 30 juni 1966 behaalde hij zijn diploma voor deze studie. Hij promoveerde hierna op het onderwerp “de invloed van omgevingstemperatuur op energie metabolisme van biggen individueel en in groepen gehuisvest”.

In 1971 ging hij werken bij de afdeling Dierwetenschappen in Wageningen. Voor velen is hij het gezicht van de afdeling voeding. Daarnaast is hij in vele landen geweest voor onderzoek. Op deze manier heeft hij bijgedragen aan inzichten waardoor vele Dierwetenschappers nu ook onderzoekers zijn geworden. Diervoeding is een belangrijke tak in Wageningen, want in voer zit de toekomst. Als we efficiënt qua voedingsstoffen en mineralen kunnen voeren, dan is de druk op de omgeving ook minder. In deze richting heeft Dierwetenschappen in de toekomst zeker veel studenten nodig. De Veeteler kan hier zeker nog voor veel innovatie zorgen.

Jos is de oudste zoon van een oude pachtboer in Midden-Brabant, die destijds 7 koeien en 6 kinderen had. Uiteraard zou Jos, als oudste zoon, boer worden, en begon daardoor aan de lagere landbouwschool. Toen rond 1956 de landbouwnationalisatie speelde, ging Jos de HBS doen, die hij vervolgens afrondde met een voorkeur voor exacte vakken. In die tijd ging Jos na de HBS naar Ede voor de officiersopleiding, waarmee hij in maart 1961 klaar was. Op 29 maart werd Jos aangewezen om dienst te doen in Nederlands Nieuw Guinea.

In januari 1963 kwam hij – als Veteraan – terug in Nederland, waarna hij in Wageningen aan zijn studie begon. Met alle ervaring die hij al had opgedaan kwamen de collegebanken nogal ‘nauw’ op hem over. Na het afsluiten van kandidaats-A en aansluitend daarop kandidaats-B te halen kon hij in 1970 afstuderen. Daarna volgde 4 jaar Kenia, alwaar Jos zich bezighield met ontwikkelingshulp en rundvee onderzoek. Jos en zijn gezin kwamen daarna terug naar Nederland, zodat zijn dochter Nederlands onderwijs kon genieten. Jos kwam zelf in dienst bij Hendrix Voerders, alwaar hij de tweede man werd op de rundveesector. Na 2 jaar werd Jos manager van de rundveessector bij Hendrix Voeders. Bij de aankoop van UTD in 1998 door Nutreco kwam er een fusie tussen Hendrix Voeders en UTD. Jos is hierna tot zijn pensionering bij Nutreco manager geweest van Ruminant Research Center.

Uit die tijd stamt ook al de sponsoring van De Veetelers en de NZV, want die waren door Jos geregeld. Jos was altijd ‘namens Hendrix’ lid van de NZV, maar is na zijn pensionering persoonlijk lid geworden van de NZV. Jos was ook al vroeg betrokken bij De Veetelers. De Veetelers werden opgericht in 1962 en Jos is lid geworden in 1963. Het is tegenwoordig meer een studenten vereniging dan voorheen. Voor al zijn inzet bij De Veetelers is Jos daar erelid geworden. Volgens zijn eigen statistieken zijn door hem 153 Wageningers aan een baan geholpen (waaronder 15 Spanjaarden en 138 Nederlandse studenten). Ook de HAS in Den Bosch, Leeuwarden en Dronten waren voor Jos onderdeel van zijn werkterrein. Tot op de dag van vandaag is hij ook nog steeds betrokken bij de NZV. In 2015 zat hij nog in de lustrum commissie waar hij verantwoordelijk was voor de sponsoring. Voor het lustrum van 2010 had hij samen met Rienk van de Berg (eveneens NZV Lid van Verdienste) een fototentoonstelling gemaakt gecombineerd met een studiedag met Gerrit Braks in het Veeteeltmuseum in Beers. Ook de NZV is door de jaren heen veranderd. Was het vroeger nog onderdeel van de Koninklijke Landbouwkundige Vereniging (KLV), nu is het een zelfstandige alumniclub.

Heeft Jos met al zijn wijze jaren en ervaring nog een advies voor de hedendaags studenten? In zijn optiek is Nederland te klein voor de toekomstige generatie Veetelers, dus ontwikkel daarom je interesse in buitenlands werk en werk aan je commerciële vaardigheden. De markt vraagt meer om kunde, dan om kennis. Bij Nutreco was altijd een standaardvraag in de sollicitatiegesprekken: heb je interesse in internationaal werken? Bij een nee was het een kortdurend sollicitatiegesprek.